در روز جهانی زبان مادری، می‌توان به اهمیت زبان‌های بومی و مادری در کشورهای مختلف از جمله ایران و افغانستان اشاره کرد. در این دو کشور با وجود تاریخ و فرهنگ‌های مشترک، تنوع زبانی زیادی وجود دارد که نمایانگر هویت‌های قومی و فرهنگی متفاوت است.
در ایران ، زبان‌های فارسی و زبان‌های بومی مختلفی مانند کردی، آذری، لری، بلوچی و عربی وجود دارند. این زبان‌ها نقش مهمی در زندگی اجتماعی و فرهنگی اقوام مختلف ایفا می‌کنند. به ویژه زبان‌های مادری، همواره در نسل‌های مختلف به عنوان وسیله‌ای برای انتقال فرهنگ، تاریخ و سنت‌های هر منطقه و قوم عمل کرده‌اند.
در افغانستان نیز، زبان‌های دری و پشتو به عنوان زبان‌های اصلی و رسمی در کنار زبان‌های بومی دیگر مانند ازبکی، بلوچی و ترکی صحبت می‌شود. این زبان‌ها نه تنها ارتباطات روزمره مردم را تسهیل می‌کنند، بلکه به‌عنوان ابزاری برای انتقال هویت فرهنگی و تاریخ افغانستان شناخته می‌شوند.
در روز جهانی مادری ، می‌توان به اهمیت حفظ و ترویج زبان‌های مادری در ایران و افغانستان تأکید کرد. این زبان‌ها نه تنها به ارتباطات میان افراد کمک می‌کنند، بلکه به هویت قومی و فرهنگی هر فرد و جامعه نیز عمق می‌بخشند. در دنیای مدرن که خطرات زیادی زبان‌های بومی را تهدید می‌کند، اهمیت این روز در ترویج آگاهی نسبت به ارزش زبان‌های مادری و لزوم حفظ آن‌ها دوچندان می‌شود.
بنابراین، روز جهانی زبان مادری فرصتی است تا در ایران و افغانستان، اهمیت تنوع زبانی و فرهنگی گرامی داشته شود و از زبان‌های بومی و مادری که جزئی از میراث فرهنگی این کشورها هستند، محافظت گردد.
