به مناسبت روز جهانی معلم
او عاشق است
او عاشق است و این عشق از میان تمام جملاتش مشهود است، حالا پنچ سالی است که به عنوان معلم کودکان بازمانده از تحصیل در انجمن پویش تدریس می‌کند
سهیلا فرهمند زن افغانستان مقیم ایرانی است که در سال ۸۸ بعد از تمام شدن مقطع دبیرستان به دلیل آنکه افغانستانی‌ها در ایران ورودی دانشگاه نداشتند، برای مدت چهار سال به هرات می‌رود تا در رشته‌ی پرستاری تحصیل کند و بعد از اتمام دوره‌ی کارشناسی به ایران باز می‌گردد تا شاید شرایط سخت تحصیل برای کودکان افغانستانی را سهل‌تر کند، موضوعی که گاه بخاطرش می‌خندد و میگوید:”شرایط تحصیل حالا آنقدرم در ایران سخت نیست.”
این زن جوان به کودکان درس می‌دهد چون آرزو دارد، زندگی بهتری در آینده برای این کودکان رقم بخورد.
از حسش نسبت به کارش که می‌پرسم از تغییر دانش آموزهای کلاسش در این سال‌ها با اشتیاق یاد می‌کند، میگوید:” رفتار بچه‌ها با حضورشون توی انجمن پویش تفاوت‌های مثبتی کرده، حتی نحوه‌ی رفتارشون با خانواده طور دیگه شده، می‌تونم بگم که قوی شدن، مثلا یکی از بچه‌ها از همون اول تمام خانوادش درگیر اعتیاد بودن و الان چون این بچه‌مون باید کار کنه، توی محل کارش آدم معتاد زیاد هست ولی کاملا مسیر زندگی خودشو پیدا کرده و اصلا کاری با مساله اعتیاد نداره.”
بین تار و پود جملات سهیلا علاقه‌ی به تدریس و خواسته‌اش برای ارتقا زندگی کودکان نمایان است، صحبت از جنگ که می‌شود ادامه می‌دهد:”افغانستان شرایط درس خوندن برای دخترا خیلی سخته، غیر چند تا شهر بزرگ بقیه جاها انقدر امنیت پایین هست که درس خوندن سخت میشه، دلم میخواد شرایط خوب میشد تا درس خوندن برای همه راحت میشد.”
این معلم متعهد خنده‌ای می‌کند و میگوید:” دلم میخواد این حضورشون برای درس خوندن باعث شغل خوب توی آیندشون بشه، دوست ندارم بچه‌ها با این سن کم توی مراکز تفکیک زباله کار کنن، حداقل کار زباله گردی نکنن، مثلا چوب بری و تراش کاری انجام بدن بجای اینکه کنار سطل زباله باشن.”
سهیلا از اشتیاق دانش آموزها برای کلاس درسش اینطور میگوید:”بیشتر بچه‌های کلاسم گوشی ندارن تا توی کلاس آنلاین شرکت کنن، برای همین وقتی بخاطر کرونا تعطیلی میشه اونا کار می‌کنن، مثلا از ۲۰ نفر ۱۵ نفر حتی با سن کم کار می‌کنن و وقتی من درس می‌دم اصلا نیستن تا گوش بدن ولی سعی می‌کنن تا خودشون به کلاس برسونن.”
معلم جزو تاثیر گذارترین افراد در شکل گیری بخش‌های اصلی شخصیت کودک است و همچون ریشه‌های تنیده در خاک هویت کودک را برای حتی سال‌های آینده پخته می‌کند،معلمان انجمن پویش هم جزو همان معلم‌هایی هستند که خالصانه سعی در انجام این مهم دارند.
نویسنده: نسترن فرخه
